İyi’ demek adettendir ya ! ‘İyiyim’ dedim… Değilim. Anlatılması zor bir duygu içimde ki. Her harf Her kelime Ve her cümle, olduğundan ya çok basit ya da daha karmaşık bir hale getiriyor dilime getiremediklerimi. Birgün konuşmayı unutmak, sadece susmak istiyorum. Birgün susmayı unutmak, olur olmaz konuşmak istiyorum. ‘Kime, neye konuşursan konuş’ diyorum… Yeter ki susma! Hiçbir söz yetmiyor, beni 'bana' anlatmama… Dinleyemiyorum kendimi, acımadan içim… Dokunsalar ağlayacağım bir ömür boyu… Ve değseler hüznüme, döküleceğim parça parça… Bir anlık değil, boğulduğum bilinmezlik. Acısı çıkıyor sustuklarımın. Oysa ben iyiyim görünürde ! Anlamını içime çeke çeke mutluluğa erişemiyorum... Ya hep ben fazla geldim ya da hep bir şeyler eksik kaldı… Şimdi iyi olan ne varsa, üzerine çizgi çekemediğim kırgınlıklar sarıyor dört yanını. Ve ben, İyi olmanın eşiğinde, korkulara kapılıyorum anlamadığım bir biçimde… Sebebim yok. Belki de çok… Biliyorum; Ben bile kendimi anlayamıyorken anlaşılmayı beklemek, hayalden de öte . Ben kendimi, Görmüyorum Duymuyorum Ve bilmiyorum… Dokunsalar ağlayacağım bir ömürboyu Ve değseler hüznüme,döküleceğim parça parça

 

BoşVér! Şimdi Goz YAsLarimi SiLMéyi Gücün YéTéRSé KahKahaya Boğ Béni Birak YaNakLarimi DuDakLarimi .. Gucun VAr iSé YuréğiMDéN Öp Béni..!!!

 

                            

                                                                  SENİ bu KADAR SEVMEK YALNIZ benim günahım.
                                                                     HİÇ şikayet ettim mi bir gün CIKTIMI AHIM.
                                                                        bir elimde YÜREĞİM bir elimde SİLAHIM.
                                                        SIK DE yeter SIKARIM başım gözüm üstüne BAŞIM GÖZÜM ÜSTÜNE...

                                                                     

 

   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

NİCELERİ GELDİ NELER İSTEDİLER

SONUN DA DÜNYAYI BIRAKIP GİTTİLER.

SEN HİÇ GİTMEYECEKMİŞ GİBİSİN DEĞİLMİ?

O GİDENLER DE HEP SENİN GİBİYDİLER.

 

 

 

 

Yürekten çağırmayacaktım seni değil mi, sözümü tut(a)madım.
Ve biliyorum ki sözünü tutmayan sadece ben değilim.
Gelmeyecektin, geldin ve hiç gitmemiş gibi sessizliğime nasıl da karıştın.
İzlerini silmek için bu kadar uğraşma, sessizliğin en az benimki kadar gürültülü...
Ruhunu al(a)madın yanına giderken değil mi?

 

Savaşım seni yenmek içindi, kendime yenildim.
Adlandıramadığım, anlamlandıramadığım ne varsa, hepsi içimde öyle bir güç olmuş ki,
Ben tek başıma hiçbirşey yapamıyorum.
"Sana" rağmen, bu yenilgi üzmüyor beni, yıkmıyor,
"Sana" rağmen, sesim, yüzüm, düşüm kırık ama küsmüyorum
"Sana" rağmen düşüyorum uçurumlardan ama ölmüyorum
"Sana" rağmen eksilmiyorum, çoğaldıkça daha çok yeniliyorum kendime
 

"Sana" rağmen, "seni" göğsümdeki sıcaklıkta saklıyorum
"Sana" rağmen "Sana"
Üzülürsün diye "Bana"
Kıyamıyorum...

Herşeyi inkar etmek varken "itiraf etmek",
Senin lügatında, beni tanımlayan hangi kötü kelimenin geniş anlamında siler yüzümü?
Doğrumu kaçıncı köyünden kovarsın bu kez?
Yapamadıkların mı yoksa yapamadıklarım mı yargılar beni?
Ötesi berisi yok işte.
Ne yaparsan yap...

 

Bana sevgiye dair bir şiir yaz diyorlar.

Derdim çok, canım sıkkın!..

Söyleyin bu halde sevgiyi sever mi yüreğim?

Aşkın güzelliğini haykırır mı kalemim?

Acının yanına yaklaşır mı mutluluk?

Sever mi sevgi, kederlerimi?

Kederlerim ister mi hayata bağlanmak?

Hayat kabul eder mi sevgisiz yüreğimi?

Sevgisiz yürek anlatabilr mi sevgiyi?...

   

             

                                                 

Sevmeyi biliyorsan sevgiye layik olcaksin

ucmak istiyorsan düsmeyi bilceksin

ask güzel bir duygudur ama paylasmayi ögrenceksin

korkarak yasamicaksin!!

 

 

   

 

 

             

 

VAZGEÇEMEDİĞİMSİN
Hüzünlü bir şarkısın söylediğim,
Ezbere bildiğim, unutmadığım.
Dinlerken seni yaşadığım,
Bittiğinde benimde bittiğim,
Bir şarkısın dudaklarımdan düşmediğin.

Hüzünlü bir melodisin dinlediğim,
Sonu olmayan hiç bitmeyen,
Sürekli tekrar eden hiç tükenmeyen.
Her duyduğum sen her işittiğim sen.
Yaşadığım, Kaybettiğim, unutmadığım sen.

Bir damla yaş oldun gözlerimde,
Akmasını istemediğim, kaybetmekten korktuğum.
Bir garip cümlesin söylemekten çekindiğim,
Her defasında içimde sakladığım, gizlediğim,
Hep yarım, her zaman yarım kaldığın.

Bir düşümsün gerçekleştiremediğim,
Uğrunda ölümü göze aldığım,
Baş döndüren bir hülyasın, anlayamadığım,
Korkulu bir rüyasın uyanamadığım,
Sen benim vazgeçemediğim, yok sayamadığımsın...

 

 

 

 

Bu şehrin bütün sokaklarına sinmiş yalnızlığım
Sensizliğin köşe başındayım 
Avuçlarımda kırık dökük pişmanlıklar
Avuntusuz çıkmazlara doğru yürüyorum
Bütün umutsuzluğuma inat
Yine seni arıyorum...

Dudaklarımda bildiğin o ıslık
Sokak lambalarına sığınıyorum
Hafiften bir yağmur ağlıyor benimle
Bir deli rüzğar saçlarımda
Yalnızlıktan üşüyorum
Bulamayacağımı bile bile
Yine seni arıyorum...

Anlatacak nelerim var bir bilsen
Içimde ihtilaller kopmuş
Kendimi sürgüne verdim
Mutluluğum çoktan iflas etmiş
İtiraza hakkım yok biliyorum
Beni savunmak sana düştü
Seni arıyorum...

Yarım kalmış şiirlerim gibisin
Yaşanmamış çocukluğumsun anılarımda
Öylesine eksiğim sensiz
Öylesine sahipsiz.

İşte  bütün umutlara havlu attım gidiyorum
İçinde geç kalmışlığın çaresizliği
Çocuklar gibi ağlıyorum
Ve gel gör ki her damla gözyaşımda
Yine seni arıyorum

 

 

Kendi Kurallarımla Oynarım...

Baktım Oyun Sıktı, Bırakır Kalkarım!!

Hayatta Her Seçim Bir Kaybediştir Çünkü Ben

Ne Kalana Git Derim Ne Gidene Kal,

 Kalacak Olan Yerini, Gidecek Olan

Yolunu Belirlemiştir Zaten

 

 

 

 

 

Sanma,Kalbim Yetimdir.  Ölürümde Yalvaramam, Çünkü Askım Asaletimdir.

  

Aklımda resmini çiziyorum
Biraz telaşlı görünüyorsun bir o kadarda hevesli.
Bir yere gidiyorsun belli.
Her zaman istediğin bir yere.
Mutlusun,
Bir o kadar da üzgün.
Bavullara koyup ta götüremediklerinin üzüntüsü bu
Meleğinin
Korkma meleğin de mutlu
Senin mutlu olabileceğini düşünmek onu da mutlu ediyor…

 

 

 

 

Vakit daralıyor
Umuda yolculuk başlamak üzere
Meleğin ağlıyor!
Melekler ağlar mı hiç küçüğüm diyorsun
Cevap: Gözyaşları oluyor
Sonra resim donuklaşıyor.
Boş bir oda görüyorum
Penceresinde ağlayan bulutlar,
Masanı aydınlatan ışık titriyor
Şimdi öksüz

 

 

Sonra meleğini görüyorum
Omzuna dokunuyorum.
Yaşlı gözlerle: Ağlama melek,
O mutlu diyorum.
Ya sen diyor.
Donup Kalıyorum.

 

 

Mutluluğum, göç eden bir kırlangıcın kanadında çok uzaklara gitti. Dönmesini beklemeyecek kadar yorgunum. Eğer bir gün dönerse tek umudum, gerçekten sevenlere miras kalsın mutluluğum...

 

 SEVENLERE  MİRAS  KALSIN  MUTLULUĞUM....

 

 

Yıkık şehrin izbesi

En fazla içimde ölürsün..

En çok

Gözlerime gömülürsün..

Gözlerimi kapatırım

Vasiyetimi

CANIM İstediği İçin.

Kendim için bazı
şeylerden "vazgeçtim" ya da "vazgeçmek zorunda kaldım" desem daha iyi
olacak..
Ben kendi isteğimle değil "CAN" yerine koyduğum biri
benden "vazgeçtiği için vazgeçtim..."
lk önce ellerinden
"vazgeçtim.." Hani bir zamanlar tutmaya kıyamadığım usul usul korka korka
tuttuğum ellerden "vazgeçtim.." Kendim istediğim için değil...CAN'ım öle
istedi.. Bende CAN'ımı dinlerim.. Bir zamanlar CAN yerine koyduğumu
dinledim...
Sonra bakmaya doyamadığım gözlerden "vazgeçtim..."
Hani hep bakmaya doyamadığınız gözler varya.. İşte ben o gözlerden
"vazgeçtim.." "Bıktığım" ya da "İstemediğim" için değil sadece CAN yerine
koyduğum CANım Vazgeçti diye Vazgeçtim... Usulca korkarak...
Kısa
bir ara sonra dudaklarından Vazgeçtim.. Karşınızda onun sizinle
konuşmasını sağlayan o dudaklardan Vazgeçtim... İsteyemeyerek de olsa
"vazgeçtim..." Yine ben istediğim için değil CAN yerine koyduğum CAN'ım
istediği için "vazgeçtim..
Bir zaman sonra CAN'ımla ilgili düşler
kurmaktan vazgeçtim.. Çünkü CAN'ım çoktan Vazgeçmişti ve "Benden de
istiyordu" bende sırf CAN'ım istediği için VAZGEÇTİM.... Kokarak, ürkerek
VAZGEÇTİM....
Ama o bilmiyordu ki ondan her uzaklaşmam aslında
kendimden Vazgeçmemdi.... Hayallerimden Vazgeçmem.... Vazgeçtiklerimin
hepsi CANımdı.. Bana ait olan şeylerdi... Ve Şimdi..
Ellerinden, gözlerinden, dudaklarından, hayallerinden.. Ben CAN'ımdan Vazgeçtim..
Yerine Koyduğum CAN'ım İstediği
İçin...

Sırf CAN Yerine Koyduğum CAN'ım İstediği
İçin...

 

Bilki sen kanattın kabuk tutmuş bu yarayı

ve emri verdin ruhum acıyı tattı, zehre çaldı.
Kokusu keskin bıçak gibiydi, rüzgarımsa serin

eksik, göz kapaklarımda uykular delik deşik.
Sor bu canıma kaç kez talip oldu azrail, gelir geçer

selam verir bu kapıma söyle kim bilir
En derinde sancılarla sevişir oldu kabusum,

huzrum idam öncesinde son dilekti yok yolum.
Bak adımlarımda korku hakim ve nedeni

 çoğu zaman hatalarımdı gecemin ortasında

 uyanıyorsam bilki sebebi sensin.
Sen kazandın, ben yanıldım en başından

 anlamıştım, kendimi hep suçlamıştım.
Belki susmak bir çözümdü agresif tavırlar içerisinde yatan

 o suskun adama şöyle bak öyle yanıtı ver
Ve yüzüme vur çıkar tüm öfkeni bedenden, teslim ol

 bu sefer gereksiz gururu yen...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Artık geri dönüş yok bilirim

Eksikliğini hissetsem de

Özlemeyi sayende çok iyi bilsemde

Unutmak yerine istemeden

Çaresizce kabul etsem de

Bilirim artık çok geç

Ne sen dönebilirsin geri

Nede ben gel diyebilirim sana